Mijn stelling om de man na erkenning automatisch het ouderlijkgezag toe te kennen wanneer er geen spake is van een huwelijk of geregistreerd partnerschap is voor mij zeer duidelijk.
Maar als ik mijn stelling deel met andere vrouwen en als onderbouwing aangeef dat dit voor mij het begin van gelijkheid is en wellicht het voorkomen van helaas bekende problemen leid dit automatisch naar de volgende tegen argumenten :
Ik ben niet voor co ouderschap
Als je getrouwd bent heb je automatisch ouderlijkgezag.
Als men na het krijgen van een kind dit had geregeld was er niets aan de hand.
Het staat in de wet dat kan niet veranderd worden stop je energie ergens anders in.
Ik ben in de war dat een voor mij zo'n simpele vraag zoveel op kan roepen zonder dat er daadwerkelijk op mijn stelling word ingegaan.
Ik ben in de war omdat ik dacht dat juist de wet die aangeeft dat gezamelijkgezag volgens mijn stelling voor verandering zou kunnen zorgen, maar is dat wel zo? begint verandering niet bij ons zelf? door te luisteren, het openstaan en je willen en kunnen verplaatsen in een ander zonder uit te gaan van je eigen situatie dat is vaak moeilijk.. maar ik geloof niet in onmogelijk.
Mijn hersens draaien overuren want ik zie de clue niet, als je automatisch gezamelijk gezag krijgt bij huwelijk of geregistreerd partnerschap, waarom is dat na erkenning zonder bovenstaande dan niet zo?
Is mijn overtuiging dat dit wel zou moeten raar omdat ik dit als vrouw zijnde denk?
Terwijl mijn hersens bijna het kookpunt hebben bereikt bedacht ik nog net... nee ik denk als mens!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten