Ik vraag mij af wie de mens is die achter het beroep van advocaat huist, wat zijn of haar gedachtengang en idealen waren toen hij/zij er voor koos om rechten te gaan studeren.
Er word een advocaat in de arm genomen oa ter verdediging of om een zaak aan te spannen, met als doel oa het geschil te winnen.
Winnen..mag je daarvan spreken als het gaat om een strijd tussen twee ouders om hun kind/kinderen?
Hoe ver ga je als advocaat mee om de belangen van je cliënt te behartigen?
Van dichtbij heb ik meegemaakt dat dit heel ver kan gaan advocaten die mee gaan in de verhalen van hun cliënten waar van ze redelijkerwijs kunnen weten dat die op leugens zijn gebasseerd, maar ze toch aanstippen zonder aan de gevolgen te denken.
Dat die leugens de verantwoordelijkheid van de cliënt zijn begrijp ik.. maar wat als die leugens leiden naar het punt van winnen? los van het gegeven dat winnen een verkeerde woordkeuze is omdat het kind waar het overgaat altijd verliest kan men dan nog spreken van recht?
Een advocaat zijn is een beroep het gegeven is dat hij of zij een mens is met een geweten en gevoel of kan dat worden uitgezet als je de belangen van je cliënt behartigt?
Net als de ouders die vergeten dat hun kind geen boek of meubelstuk is kortom geen eigendom waar zij het alleen recht op hebben sterker nog waar is het recht van het kind!
En dan komen we weer op het punt van hoever gaat een advocaat mee in de helaas niet meer uitzonderlijke gevallen waar ex partners elkaar met modder besmeuren om maar vooral zich zelf als de meest verantwoordelijkste ouder neer te zetten.
Maar staan de ouders samen met hun advocaten niet juist tegen over elkaar in het belang van het kind?
Er zijn gelukkig ook advocaten die wel in het belang van het kind denken die ouders wijzen op hun verantwoordelijkheid dat de stap naar de rechter als moddergooiende ex patrners niet staat voor goed ouderschap.
Maar het gegeven blijft eerlijkheidshalve wel dat strijdende ouders vaak zo verbeten zijn dat ze doof en blind zijn voor redelijke argumenten en gevolgen.
In mijn ogen verspelen ze dan beiden het recht... maar wat is recht?
Er word een advocaat in de arm genomen oa ter verdediging of om een zaak aan te spannen, met als doel oa het geschil te winnen.
Winnen..mag je daarvan spreken als het gaat om een strijd tussen twee ouders om hun kind/kinderen?
Hoe ver ga je als advocaat mee om de belangen van je cliënt te behartigen?
Van dichtbij heb ik meegemaakt dat dit heel ver kan gaan advocaten die mee gaan in de verhalen van hun cliënten waar van ze redelijkerwijs kunnen weten dat die op leugens zijn gebasseerd, maar ze toch aanstippen zonder aan de gevolgen te denken.
Dat die leugens de verantwoordelijkheid van de cliënt zijn begrijp ik.. maar wat als die leugens leiden naar het punt van winnen? los van het gegeven dat winnen een verkeerde woordkeuze is omdat het kind waar het overgaat altijd verliest kan men dan nog spreken van recht?
Een advocaat zijn is een beroep het gegeven is dat hij of zij een mens is met een geweten en gevoel of kan dat worden uitgezet als je de belangen van je cliënt behartigt?
Net als de ouders die vergeten dat hun kind geen boek of meubelstuk is kortom geen eigendom waar zij het alleen recht op hebben sterker nog waar is het recht van het kind!
En dan komen we weer op het punt van hoever gaat een advocaat mee in de helaas niet meer uitzonderlijke gevallen waar ex partners elkaar met modder besmeuren om maar vooral zich zelf als de meest verantwoordelijkste ouder neer te zetten.
Maar staan de ouders samen met hun advocaten niet juist tegen over elkaar in het belang van het kind?
Er zijn gelukkig ook advocaten die wel in het belang van het kind denken die ouders wijzen op hun verantwoordelijkheid dat de stap naar de rechter als moddergooiende ex patrners niet staat voor goed ouderschap.
Maar het gegeven blijft eerlijkheidshalve wel dat strijdende ouders vaak zo verbeten zijn dat ze doof en blind zijn voor redelijke argumenten en gevolgen.
In mijn ogen verspelen ze dan beiden het recht... maar wat is recht?
